Zet mij een week in een caravan op Texel en ik laat zien dat het mogelijk is om te overleven op tuunwoaltjes, Texelse geitenkaas, oesters en skuumkoppebier. Vakantie begint voor mij pas echt als ik een streekproduct op mijn bord heb liggen en er een groot glas van een lokale vloeistof naast staat. Mijn favoriete schrijver Jan Cremer zei altijd dat je een plek pas kent als je het bed gedeeld hebt met een paar lokale dames, maar voor mij volstaat een dieet van streekproducten.
Ik denk dat mijn liefde voor lokale producten jaren geleden is ontstaan in Tobago. Daar was zo weinig toerisme dat ik aan een inwoner vroeg naar iets bijzonders. Hij had wel een tip, je kent het eiland pas als je het pompoenbrood hebt gegeten. Op zaterdag stond ik om 04.30 ’s ochtends op een goudgeel strand in de rij voor een pompoenbrood. Een dame op leeftijd bakt op het strand in Castara al meer dan 40 jaar elke zaterdag pompoenbroden in een traditionele grondoven. Het was even wachten, omdat er nog eerst een zeeschildpad eieren kwam leggen. Het was het wachten waard, geloof me.
Ik heb nog nooit in mijn leven om half zes ’s ochtends heerlijker pompoenbrood gegeten dan daar op dat stand
Vanaf dat moment zweer ik bij lokaal.
Sindsdien oriënteer ik me in de maanden voordat ik op vakantie dagelijks op internet. Welke lokale gerechten moet ik zeker proberen? Welke biologische boer heeft de beste tomaten? In welk authentiek vissersdorpje kun je de mooiste marlijnsteaks krijgen? Is er een hip winkeltje waar men artistinale pasta’s heeft die bereid zijn volgens eeuwenoud familierecept? Met behulp van Tripadvisor leg ik alvast een boodschappenlijstje aan van producten die ik zeker wil proeven. Lokale kazen, koeken en cakes, drankjes en kruidenmixen voor het barbecuevlees van de lokale slager. Lokaal eten is bijna een levenswijze geworden.
Ben ik een midweekje in de Elzas, dan drink ik wijn en eet ik niets dan flammkuchen. Als ik bij de schoonfamilie in Egypte ga logeren, leef ik op kameelsteaks, traditioneel Egyptisch platbrood en muntthee. In Lotharingen heb ik een keer twee weken enkel quiche lorraine en macarons van Boulay gegeten die ik wegspoelde met mirabellelikeur. Ik zou in geen geval een pizza Napolitana bestellen als ik in Bologna op vakantie ben, zelfs niet na twaalf dagen bolognesesaus. Misschien zou ik tijdens een dagtripje naar Parma wat ham wegprikken, maar verder zou ik trouw zijn aan de keuken van Bologna. Lokale cuisine en streekproducten, man man man, wat word ik daar gelukkig van.
In de meivakantie waren we in Guadeloupe, een Frans eiland in het Caraïbisch gebied. ’s Ochtends ontbeet ik met een kop Bonifieur koffie van bonen die onder de bananenbomen op de helling van de Soufrierevulkaan groeien. Natuurlijk met een schepje rietsuiker van een rhumerie op Marie Galante. Vaak met een pain au chocolat met chocola van de plantage uit het buurtdorpje en een paar mango’s, bananen of carambola’s uit eigen tuin. Ach, laat ik erover ophouden, het water loopt me alweer in de mond. Geloof me, ik heb héél veel lokale gerechten geproefd en
van de meer dan vijfhonderd rumsoorten heb ik alleen de witte rums overgeslagen.
De dagen na thuiskomst zat de koffer nog vol vers fruit, chocola, rum, kruidenmengsels en een receptenboek. De eerste dagen probeerden we de kip Colombo net zo lekker te stoven als in Guadeloupe, maar dat lukte toch minder. Ook de chocola was hier wat harder, vast door het temperatuurverschil. Zelfs de rum gaf me niet het Pirates-of-the-Caribbeangevoel dat ik er in Guadeloupe van kreeg.
Toen we een paar dagen later door mijn moeder werden uitgenodigd om asperge te komen eten, at ik weer voor het eerst ‘normaal’. Asperge met een scharreleitje van de boer, Livarham, roomboter en verder niks dan een Buggenums aardappeltje. Mijn vader schonk een mooie Limburgse wijn. Al na de eerste lepel van de gebonden soep wist ik het zeker. Streekproducenten zijn heerlijk, zeker als je ze op de juiste plek eet en zeker als je in Limburg woont. Jan Cremer zei altijd dat je een plek pas kent als je het bed gedeeld hebt met een paar lokale dames, maar dan heeft hij de asperge van mijn moeder nog nooit geproefd.
