Het is een oude traditie die teruggaat naar het jaar 1223, voor het eerste opgezet door de H. Franciscus van Assisi, dat mensen thuis of in de kerk een kerststal opzetten, om zo de bijzondere gebeurtenis van Kerstmis dichtbij te kunnen ervaren. Soms hebben zo’n kerststallen een bijzondere betekenis voor ons. Ze zijn nostalgisch, elke beeldje heeft ons een apart verhaal te vertellen, er wordt van alles omheen gebouwd. Mensen die onderweg zijn naar het hart van de stal, namelijk de kribbe. Gebrekkig, alleen, onbewust, oppervlakkig, verstrooid.
Christus werd volgens de katholieke traditie geboren in een stal en in doeken gewikkeld neergelegd in de kribbe, de voederbak.
De stal is niet blinkend schoon. Er ligt hooi en stro, mest en troep. De stal wordt wel geregeld schoongemaakt maar toch komt er steeds weer een hoop erbij.Een stal, waar de kribbe centraal mag staan. En kunnen wij ons niet herkennen in dit beeld.
Die stal, symbolisch. Het is een plaats waar zich van alles kan ophopen, als we ze ook niet geregeld schoon maken. Het is net zoals ons hart, ons innerlijke.
Het mensenhart kan dichtslippen vol van jaloersheid, eigenbelang, haat, roddel, zelfzucht, noem maar op.
Onder de oppervlakte van beleefdheid en vriendelijkheid kan een ijzige kilte op de loer liggen, een kilte van onbarmhartigheid, betweterij. Er kunnen kwetsuren in leven, uit onze kinderjaren, die in de vergeethoek zijn geplaatst, en die men nooit bewust een plaats gegeven heeft in je leven.
En juist hier in een kribbe, in een stal, hier werd het Licht geboren. Namelijk dat beeld van een klein en kwetsbaar kind, Jezus, die zoals elke baby zijn handen uitstrekt naar ouders.
We kunnen God geen pronkkamer aanbieden, alleen de broosheid van ons innerlijk hart, een hart van vreugde, maar ook vol van verdriet, verstrooiingen.
Met kerstmis wil God in ons geboren worden omdat Hij van ons houdt, niet omdat we zoveel in onze mars hebben. Door de geboorte van Jezus schijnt er een warm en mild licht in de stal, in ons hart. Datgene wat ons maakt totdat wat we mogen zijn, een mens, kwetsbaar en broos.
Juist in deze dagen waar in Europa een oorlog woedt in de Oekraïne en velen dakloos zijn en zelfs geen elektriciteit hebben. Waar wij ook in onze streek met stille armoede geconfronteerd worden. Open je hart in eenvoud en puurheid. In die geest wens ik u alvast een zalig Kerstmis
