De man boetsdje mèt ziene winkelwage taege dae van mich aan. Ik kós hem neet, hae mich waal. 'Des ouch toevallig. Ich höb dich gister nog gebeldj.' Ich keek hem vraogendj aan en zag: 'Dao weit ich niks van. Woeë-äöver dan?' 'Ja,' zag hae vol äövertuging. 'Wèts se det neet mier? Of hèls se mich väör de gek?' Ich wis zeker det ich de man neet kós en hem ouch neet aan de telefoon haaj gehad. Ich sjadje hem begin tachtig mer hae zoog d'r nog good oet. Eine volle kop haor duit op dae laeftied wónjere. 'Ich weit het echt neet,' zag ich. 'En volges mich höbtj gae mich ouch neet gebeldj. Gae haoltj mich doorein mèt emes angers.'
Hae sjödje ziene kop en zag: 'Zoeë kums se neet van mich aaf, menke. Ich wil det graasmesjien trök. Det höb ich dich geliëndj en noe wil ich het trök.' Langzaam kreeg ich ein ónplezerig vermoede. Ich kreeg cómpassie mèt hem en veuldje mich óngemaekelik waere. Wiejer op sjtónge al twië vrouluuj nao ós te loestere. 'Ich gaon èns verder,' zag ich, 'ich mót nog van alles doon.' Mer de man heel mich aan eine erm vast. 'Wèts se nog waat se gister höbs belaofdj? 'Nae,' zag ich, 'ich kin uch echt neet.' Ich wool wiejer loupe, mer de man waas sjterk. Ich wool mich neet losriete, det zooj d'r vraemdj oetzeen. Asof we ruzie haje. Ich keek hulpeloos in de richting van de twië dames die ós in de gate hele.
Gelökkig kwoom ein van häör op ós aan. 'Ha, buurman,' zag ze hertelik. 'Höbtj ge de boeëdsjappe al bie-ein? Zulle we same nao de kassa gaon?' De man leet zich aafleije. De vrouw pakdje hem ónger eine erm en zag in het väörbiegaon taege mich: 'Noe is het zien graasmesjien, de väörige waek waas het zien sjtaeksjöp. As het weer gebäördj, zègk dan mer det gae zien gerei net aan de däör höbtj gezatte. Egaal waat het is.' De rest van de daag probeerdje ich te vergaete det het lot van dae miens mich ouch kan treffe.
2022, waek 47
