Ellie en ich sjtapdje op de parkeerplaats bie de supermertj in Heitse oet de auto. Naeve ós sjtóng eine man zien waar in te laje. ‘Ze kinne mich óngerhandj get,’ zag hae. Ich sjtóng mien móndjkepke nog väör te doon. Ellie pakdje óngertösse ein paar sjtevige tasse oet de kofferbak, we móste in het groeët insjlaon. De man bleef op antjwaord wachte. Ellie haaj hem neet versjtange en keek hem vraogendj aan. ‘Ze kinne mich óngerhandj get,’ herhaoldje hae ziene hertekreet. ‘Mèt dae ganse corona,’ zag hae d’r väör de dudelikheid achteraan. ‘Jao, het is mich get,’ zag Ellie, väör van hem aaf te zeen. We haje neet väöl tied en móste nog op mier plaatse zeen.
‘Ich doon neet mier mèt aan dae cirkus,’ ging dae miens verder. ‘Noe weer dae lockdown. Ze make ós herresjterre gek. En woeëväör? Väör de kloeëte van erm luuj.’ Die oetdrökking haaj ich lang neet mier gehuerdj. Mien vader gebroekdje ze dökker, as d’r get waas gedaon zónger resultaat. ‘Zeetj gae dae lockdown neet zitte?’ vroog Ellie. ‘Sjterker nog,’ antjwaordje hae, ‘ich trèk d’r mich gein kloeëte van aan. Bie mich thoes kumtj noeët emes, dao neet van. Mer as ze wille, moge ze mèt tien man tegliek kómme. Lockdown of neet. Mèt nao de kaffee gaon is det precies hetzelfdje. Det laot ich mich neet väörsjrieve door ein paar koekebakkers. Pas op: ich kóm oet princiep noeët in de kroeg. Dao waers se allein mer aafgezatte. Mer as ich nao de café zooj wille, ging ich wannier mich det oetkwoom. Neet iërder en neet later Lock down of neet.’
‘Dao mót ich èns röstig äöver nadinke,’ zag Ellie. ‘Thoes, as ich tied höb. Noe mótte we boeëdsjappe doon. Kóm, Frits we gaon.’ Het pakdje mich bie de erm väör weg te loupe. ‘Ja, Frits,’ zag de man. ‘Doe kins baeter nao dien vrouw loestere, as nao die hampelemen in Den Haag.’ Ich sjtook eine doem nao hem op. ‘En väör noe alvast,’ zag ich, ‘eine goje roetsj en ein zalig noejaor.’ En det winse Ellie en ich uch ouch, leef laezers.
2021, waek 52
