‘Tja, det is mich get mit die naoberdörpe: Dao! … Dao kump nog geine gooje hóndj vanaaf!’
Die zin sjreef eine laezer op facebook as commentaar bie mien sjtökske van väörige waek. Det is ein rake en sjoeën opmerking, óm mier raeje. In de iërste plaats ómdet het ein aoj maneer van zègke is: het herhaole van het iërste waord as se ein geveul of meining sjterk nao väör wils bringe. Verwónjering, minachting, kwaojigheid, aafkäöring kriege ekstra naodrök op die maneer. Dae! … Dae is nog te sjlecht väör ónger het roeëdmoos. Rutte! … Rutte kan mich de pot op! Det! … det brantj de bóks aan de vot! Die! … Die höbbe nog noeët gedougdj!
Meistal zitj d’r ein negatief aordeil achter.
De zin van de laezer zaet wie miense van dörp A vreuger dachte äöver het naoberdörp B. Dök waas die meining neet erg positief en doorein op niks gebaseerdj. Ich höb het idee det die väöraordeile langzaam verdwiene. Al zeen ze neet weg. Ze sjpele aaf en toe weer op as vereiniginge oet versjillendje dörpe eigelik same zoje mótte gaon väör te kinne äöverlaeve. Väöral aojer generaties gebroeke die väöraordeile as argument väör samewèrking taege te wèrke. Op vergaderinge kins se dan opmerkinge huere wie: Dachs doe det ich in *** gaon ***! Nog neet mesjien! Ich bèn geine ***! Gelökkig is de jeugd dao gemaekeliker in, dus het probleem lostj zich vanzelf op.
Wie we nog gewuen mèt väöl man bie-ein mochte kómme, zote we mèt eine groep in de haof te kalle. Het ging in dae tied dök äöver de probleme in Haelen. Die haoldje regelmaotig de gezèt en de televisie. Eine broor van Ellie oet Remunj sjprook d’r sjanj äöver. Ellie en ich hapdje neet en lete hem gewaerde. Väör het veurke nog get op te sjtaoke zag hae: ‘Ich zooj nog neet begrave wille waere in Haelen.’ Ich zal hie mer neet sjrieve waat ich dach. Mer Ellie keek hem aan en zag: ‘Det! … Det höb ich noe mèt Remunj! Dao zooj ich nog gein portret van mich wille höbbe hange.’
2021, waek 9
