Ellie en ich huerdje van wied aaf al gesjtraevel. Det heel aeve op wie we ós zatte in de wachtkamer van neurologie, naeve ein vrouw van oze laeftied mèt ein sjtevige sjtum. De man taege-äöver häör leek ein sjtök aojer. 'Ich zègk dich det het in '77 waas,' ging de vrouw wiejer. 'Achter het hoes loog de sjnië in eine hook bie-ein gewejdj tot halverwaege de däör. Ich mós door de väördäör nao boete väör de hoonder te vore. Zónne wintjer höbbe we noeët mier gehadj. Bewaer doe mer waat se wils, mer det waas in '77. As het aeve get minder waas, zat de vorst ein paar daag later weer opnoew in. Dao kwoom gein inj aan.' 'Allemaol waor, vrouw,' óngerbrook de man häör, 'mer det waas neet in '77.'
'Man, ich zeen het zoeë väör mich,' heel de vrouw vol. 'De sjoeële bleve toe en dao reje gein bösse mier. Auto's zote oere vast in de sjnië. Dao wore chauffäörs die det neet äöverlaefdje.' 'Doe hoofs mich niks te vertèlle,' zag de man. 'Det weit ich allemaol nog. Allein waas det neet in '77 mer in '76, wie we aome Luud neet kóste begrave. Bès se döks hie väör dien geheuge?' Die opmerking klónk vals. Dich waal?' beet de vrouw trök. 'We höbbe het äöver de wintjer van '77 wie opa en oma het fiëst van häör golj broelof móste opsjuve. Det vergaet ich van mien laeve neet.'
'Det kan waal waor zeen,' zag de man fien. 'Mer doe zits d'r ein jaor naeve. Maak mich mer niks wies. Nao dae wintjer höb ich drek verwerming laote aanligke. Ich kreeg het hoes mèt ein gewuen sjtaof neet werm gesjtaoktj. De goudvèsse in de kómp väör de raam bevraore mich.' De vrouw loesterdje al neet mier en zoot op häöre smartphone te kieke. 'Bès se het noe aan het opzeuke?' vroog de man. Ellie haaj ziene telefoon d'r ouch bie gepaktj. Het sjtoekdje mich väörzichtig aan en leet mich laeze waat het haaj gevónje. 'Zègk mer niks,' fluusterdje ich. 'Ze zulle allebei waal hie zeen väör het geheuge.'
2023, waek 4
