Ich mós ein paar noew bókse höbbe. Het waas net of die angere allemaol wore gekrómpe in de was. Ich kreeg de knuip net niet meer tegooi toe. En as ich ze waal toekreeg, haaj ich boek äöver. Het äöversjot probeerdje met alle geweldj äöver de bandj van bóks nao baove te kroepe. Det waas gein gezicht. En het waas ouch neet gemaekelik, neet väör dae boek en neet väör mich. Zeker neet as ich mich ging zitte. Ellie wool niks weite van "gekrómpe in de was". 'Doe höbs eine airbag,' zag het, 'ein beerbuukske.' Mer dao wool ich niks van weite.
As ich miene boek get introk, zoog het allemaol nog redelik sjtrak oet. Vónj ichzelf.
Troewes, det ich mesjien get zjwaorder waas gewaore, loog aan de prednison dae ich mót sjlikke. Volges de biesjloeter kries se dao zin van väör mier te aete. En ouch ein vol, róndj gezicht. Det kloptj, ich höb ein volle-maons-gezicht gekrege, wie ze det neume. Ich vinj verder det ich mich mèt dae ekstra hónger aardig in handj haoj, óndanks de pille. Ellie dach dao angers äöver. Het bezeuk op Ellie ziene verjäördaag waas neet op mien handj. Mer ja, det zal waal. As se miense mer genóg wien insjöds, zeen de meiste het al gauw mèt dich èns. Mich waerdje van alle kantje mèt väöl leidvermaak de raod gegaeve väör het twiëdje sjtök flaai te laote sjtaon. En ouch väör èns geine trappist te pakke, mer water. Waat eine kal, water. Ich haaj gaaroets geine dorst.
En aevel, mós ich mich döbbel laote sjtraove? Ierstes ómdet ich gein käös haaj. Die pille woeë se mier hónger door kries, mót ich gebroeke taege miene sjpierreuma. En twiëdjes door mich ouch nog éns op ein sjaemel hóngerdieet te laote zitte? Ich dach d'r neet aan. Saoves in bèd zag ich taege Ellie: 'Eigelik is det väör dich ein ekstraatje. Get mier knuffelsjpek. Zunj det ich dao groeëter bókse väör mót aansjaffe.' Mèt väöl geveul begós Ellie zäötjes in miene boek te knuffele en constateerdje efkes later: Gelökkig höb se gein groeëter óngerbókse nuedig.
2019, waek 41
